Meftun etti tecelli,
Hâlinde vardır beli; (1)
Hakikatın güneşi
Doğmuşturur evveli.
Gıda verir cihana,
Hep meftunuz biz ona;
O güneş zıyasından
Gıda gelir insana.
Gönüller olur hayran,
Tekrar bulur hayat, can;
Bu zıyaya bitişik
Aradığımız Cânân.
Tecelli etse eğer,
(Emre) nin dili över;
Secde eyliyen başlar,
Hep bu güneşe değer.
Ebedî böyle yaşa,
Sen karış büyük başa.
Bütün seni gören göz,
Boğulur çıkan yaşa.
(1) Bel = işaret, alâmet. 1.1.1947