Lâzım değil nâmertlerin kuyusu…

Aşkın ateşini, nereden aldın?
Sanki biz de geldik, fânî dünyâya,
0

Lâzım değil nâmertlerin kuyusu…
Boğulursan, vermez onlar sana su;
Bu çocuklar yatsa, biz de kurtulsak,
Eğer gelse, ikisinin uykusu…

Düşman imiş bu dünyânın evlâdı,
Bırakmıyor her ağızda bir tadı;
Tılısımlar takılmıştır boynuna,
Çıkarırsan, koparıyor feryâdı.

(Emvâlüküm, evlâdüküm…) diyorlar,
Arkasından söylerlerse, neler var…
Meydandadır, âşikârdır, görünür,
Her ne kadar can verirsen, hep inkâr.

İsteyenler, son zamanda pişmandır,
Dost sanırsın, iyi seyret, düşmandır;
……………………………………………………
……………………………………………………

Zapteden: ?
Namrun, Saat: 20.45

8.9.1958