Konuya komşuya, sen ettin ibret,

Konuya komşuya, sen ettin ibret,
Hâlimi görenler, ediyor hayret;
Âh-ile efganla, sardı dünyâyı,
Beni durdurmayan: Güzelim! hasret.

Sana fedâ oldu, gözümle gönlüm,
Aklıma gelmiyor, seninçün, ölüm;
Sırrını duyunca, eyledim fedâ,
Kimseler anlamaz, bilene mâlum.

Nice yüzbin canlar, değer bir kaşın…
Her şeyi Muhitsin, yoktur yoldaşın;
Bu Arş ile Kürsü, seni gösteren,
Varlık bedenindir, âdemdir başın.

Tevellüd eylemiş, ondandır azap,
Dinliyor kendisi, kendine hitap;
……………………………………………….
……………………………………………….

Zapteden: Şenol Gülderen
Namrun, Saat:15.00

11.8.1958