Kodu gitti her gelen,
Meyil eylemez bilen;
Gönül! mundardır, vazgeç,
Şah kapısı bul, dilen.
Verir, başına kakmaz,
Verdiklerine bakmaz;
Eğer elinden tutsa,
Sahibolur, bırakmaz.
Muhtaç etmez kimseye,
Ne zengine, ne beye;
O hikmeti bilenler,
Daima şükür! diye.
Etmez kuluna muhtaç,
Kimseleri koymaz aç;
(Emre) böyle bilince,
Kanaatı etti taç.
27.4.1948