Kırma gönlün kimsenin,
Her varlık olur senin;
Eğer gönül yaparsan,
Dosta saraydır tenin.
O Dosta olur saray,
Her yanından doğar ay;
Kim ki bir gönül kırmaz,
Ölmek bilmez, olur hay (1)
Dosta mekândır gönül,
Her yanı dikilmiş gül…
Sen gül gibi kokarsan,
Sana âşıktır bülbül.
Cânân gönlünü yoklar,
Eğer baksa kirler var,
Sen sözünü tutmazsan,
Bil, seni baştan savar.
Güvenme sen rengine,
Deme, gülüyor gine;
Her dem âşıkı sever,
Pâye vermez zengine.
Fakir ile zengin bir…
Güzel ile denktir Pir;
(Emre), kendini bırak,
Çalış, bir gönüle gir.
(1) Hay = diri. 22.8.1943