Kimine edersin her hali ihsan,
Kimine edersin herkesi düşman,
Kimini dünyada sultan edersin
Kimini canlı olduğuna pişman.
Kimine verirsin mutî evlâtlar,
Kiminin dünyasını edersin dar,
Kimisini senden ikrah ettirinğ (1)
Kimine aşk verinğ (2), o, seni arar.
Kimi senin için köşeler bekler,
Kimi isyan eder, ârını terkler, (3)
Kimine sevda verinğ (4), çeker mihnet
Bütün senin için, Cânân! emekler.
Kiminin gözyaşı akar, sel olur,
Damlası birikir, umman göl olur,
Kimini alır da sana yâr edenğ (5)
Aşkını alınğ (6) da sana el olur.
Kimine aşk verinğ (7), başından aşar,
Kiminden alırsın, göremez, şaşar;
(Emre) nasıl etsin bu hâli ile…
Bitmedik hâlini sen dersin: başar!
(1) Ettirinğ = ettirirsin.
(2) Verirsin.
(3) Terkler = terk eder.
(4) Verirsin.
(5) Edersin
(6) Alırsın.
(7) Verirsin. 24.7.1946