Kaynıyan tutmaz karar,
İçte yanan ateş var;
Dünya altüst olursa
Âşık Mâşûku arar.
Yansa, olmaz haberi,
Yanmaktan kalmaz geri;
Âşıka imdad eyle
Ey Hakikat Dilberi.
Çünkü arzusu sensin,
Yüreğinde dönensin;
Lâyıktır, sen rahmeyle,
Görün, seni öğrensin.
Kalbini eyle ferah,
Gece gündüz eder ah;
Âşıkın Mâşûkası,
Bilirim sensin İlâh!
O geçmiştir kendinden,
Haberi yoktur dinden;
Eder isen bin pâre,
(Emre) geçer mi senden…
Gözleri seni arar,
Seni eder mi inkâr…
(Kalûbelî) gününde
Seni eylemiş ikrar.
Devretmiş beden beden,
Onu âşık eden, sen!
(Emre) canı unuttu,
Sensin gelip de giden.
Gördü, gözleri ağlar,
Ağlar da seni arar;
Canı zarar ettiyse,
Ona yokluk oldu kâr.
28.6.1946