Kâh oturur, kâh döner,
Seyreylemek bir hüner;
Gözündeki ışıklar,
Uyuyup bir ân söner.
Uyu bebeğim, uyu,
Öğren ilâhî huyu;
Gafletten uyananın
Arşa ulaşır boyu.
Şimdi uyku ihtiyaç,
Uyan da eyle mîraç;
Sen gaflet uykusundan,
Uyanınca, uzak kaç.
Sen uyu kana kana;
İhtiyâcın var kana;
Uyan, gözlerini aç,
İbretle bak cihâna.
Sıkışma bu kafese,
Dikkat et çıkan sese;
Her varlığın içinde,
Gizlenmiş bir (Hülâse). (1)
Seninledir berâber,
Çalış, dinle, al haber;
(Yokluk) aynasına bak,
Sana görünsün Dilber.
Gözü gözüne benzer,
Dâim berâber gezer;
(Âdem)i yapmak için
Kerpici kana özer.
Döner, ona verir can,
Kalb verir, eder (insan);
(Emre) anlatmak ister,
Yetmez hurûfla lisan.
Zapteden: Fuzûle Emre
Saat: 20.30
Not: Bu doğuş, Emre, torunu İsmaile ninni söylerken doğmuştur.
(1) Hülâsa. 8.7.1953