İnsanı aldatan, yalan dünyâsın,

Aşkın, yüreğimi, durmadan dağlar,
Dört yanımız, döndü göze,
0

İnsanı aldatan, yalan dünyâsın,
Boşalıp boşalıp, dolan dünyâsın;
Doğurursun nice atom, idrojen,
Öldürüp de, bomboş kalan dünyâsın.

Sana güveniyor, bilmiyen gaafil,
Nice âlimleri, edersin sefîl;
Doğurup doğurup, yutarsın, tekrar,
(Vâdeyledi) diyen, bulamaz kefîl.

İçinde yaşadı, nice Süleyman…
Bilmeyip, umardı, zâlimden ihsan;
Vahşî hayvan gibi, merhametin yok;
Gülerek parçalar, insanı kaplan.

Pençenden kurtulur, binde birisi,
Çünkü Rahmandandır, onların hissi;
Gelip de geçerler, bir yolcu gibi,
Cihânı doldurur, onların sesi.

Gaflet uykusundan, uyanan duyar,
Ayıkmayanlara, görünür ağyar;
Onların elinden, kim ki tutmazsa,
Bu zâlim mâsivâ, canına kıyar.

Onların dilinden, söylüyor Mevlâ,
Bütün mahlûkaata, eder essalâ!
(Rabbül’âlemîn)dir dâim sözleri,
Şefkat ile bakar, onlar, her kula.

İyi ile kötü, onlar seçemez,
Hallâk, kullarını koyup geçemez;
Onların sözleri, âbıhayattır,
(Emre), başka sudan, alıp içemez.

Zapteden: V. Değirmenci
Saat:8.00

10.3.1959