İnsana ne eyler, bu zâlim nifak…
Dillerden kurulur, görünmez tuzak;
Her kimden çıkarsa, kendini tutar,
Kurar da tutulur, anlamaz, ahmak…
Cıvaya benziyor, tutulmaz elle,
Bu dönen dünyayı, eder velvele;
Ne kadar zâlimdir, merhameti yok.
Nice can parçalar, o, güle güle.
Bilmez de, ayırır, iki kardaşı,
Her dâim parçalar, gül gibi başı;
Ağızdan çıkar da, kulağa girer,
Sonra pişmân eder, akıtır yaşı.
Yanına varmayan, bulur selâmet,
Uzaktan seyreden, bilir: alâmet;
Kur’anda yasaktır, duyduk, dinledik,
Birçok yerde söyler, bizlere âyet.
Ona alışanın, yoktur vicdânı,
Nasîhat edilse, sıkılır canı;
(Emre) anlayınca, bu muammâyı,
İncitmek istemez, bütün insanı.
Zapteden : Neş’e Emre
Saat: 10.10
18.3.1953