İki kaşı yay gibi,
Yanakları ay gibi;
Döne döne sekiyor
Üç yaşında tay gibi.
Şimdi küçücük bider, (1)
Dönerek Dost’a gider;
Varıp da teslîm olsa,
Bilmem O da ne eder?
Dolanırlar elele,
Gezerler güle güle;
Hep senin âşıkların
Can vermez Azrâile.
Âşıka yaklaşamaz,
Çünkü Mevlâ eder haz;
Kendi eliyle yapmış,
Girmiş de, olmuş Hicaz.
Secde eder orda kul,
Budur ilâhî usûl;
Her zerreden yürünen,
Ona dayanır o yol.
Bindebiri, ulaşan,
Yok olur, alır ihsân;
Değildir dört ayaklı,
Gidenden, olur kurban.
O geçirir Sırât’ı
Kesret olan sıfâtı;
(Emre) yürüdü, aldı
Ölüm bilmez hayâtı.
Zapteden : Selim Akgül, Ekrem Özhatay
Saat: 20.26 – 20.40
2.5.1954