İki kapılı bir, hana benzersin,
Hayatlar kemiren, cana benzersin;
Yakayı kurtaran, bindebiridir;
Zülâl görünürsün, kana benzersin.
Durmadan dönersin, yoktur karârın,
Teslîm olanlara, çoktur zararın;
Perdeyi kaldıran, tamam görüyor:
Ciğerlere batan, oktur her vârın.
Seni sevenlerde, kalır mı huzûr…
Yüzüne gülersin, edersin mağrur;
Seni bilen akıl, başka şey bilmez,
Nûru gören gözden, edersin mâzur.
Hayatsız kalıyor, sana dolaşan,
Ülfet eyleyip de, hem görüp şaşan;
Sihirli ceryandan, dururlar uzak,
(Yâhû Gediği)ni, bulup da aşan.
Onu almak için, görününğ ziynet,
Pırıltında vardır, nice bin illet…
Her kandilindeki, zehirli şık,
Göründüğün göze, doldurur minnet.
Sen gaafil kalblere, neler ekersin…
Cana yapıştırıp, geri çekersin;
Kandan gıda verip, şen durdururken,
Boğazından tutup, yere, çökersin. (1)
Bu dönen dünyâda, zordur dönmemek;
Değildir, bu beşer, olsa da melek;
Böyle takdîr etmiş, (İsmail Emre)!
Sen bil de râzı ol, dönderen: Felek.
Zapteden : Fuzûle Emre
Saat 15
(1) Gırtlağına basarak yere, çökertirsin. 27.5.1953