İki cihana şavk verir (1)
Âşıklardan gelen sadâ;
Âşıkların âh ettiği,
Mâşukuna gelir edâ
O zevkleri hep alanlar
Şehitler ile şühedâ
Herkeslere olmaz nasip,
Canından geçenler tada.
O devlete ermek için,
Sen canını kurban ada.
Kör olanın gözü görmez,
İki cihan nur olsa da.
Nâehli, cevheri bilmez,
Eğer rastgelse, bulsa da.
Sevip de sevilmeyince,
Bilmez yanında dursa da.
Aşksızlardan çabuk solar,
Dost rengine boyansa da.
Kendisine fayda vermez,
Son ömürde uyansa da.
Âşıklardan ayrı değil,
Gece gündüz uyusa da.
Dost kendini gösterecek,
Her gafiller uyansa da.
Fakir (Emre) de seyreder,
O şavk (2) kalbinde yansa da.
31.10.942
(1) Bu doğuşta da kafiye hususiyeti var.
(2) Şavk = ışık.