Her yanları kapladı,
Vicdana geldi tadı;
Bu hikmeti görenler,
Aşktan aldı muradı.
Düştü aşk vâdisine,
Kulak verdi sesine;
Dünyayı ateş alsa,
Âşıkların nesine…
Yansa, görmeyi ister,
Her daim seni över;
Cemalin tükenir mi… (1)
Âşıka seni (2) göster.
Göremezse eder ah,
Görün olsunlar ferah;
Seni kim ki gördüyse,
Nefsinden bulur felâh.
O, aklına olmaz kul,
Sana açılır o yol;
Sen bizlere kapı aç,
Bilirim, rahmetin bol.
Âşık, kapına geldi,
Yanıklar seni bildi;
Fakir (Emre) âşıka
Secdelere eğildi.
(1) Seyretmekle güzelliğin biter mi.
(2) Seni = (kendini) yerinde kullanılmıştır. 22.7.1944