Her tarafta sensin, görmüyor gözler,
Yurdunu bilmiyen, semadan gözler;
Çok dillerden bülbül olup ötersin,
Cennetten koğduran, bu tatlı sözler.
Bazısına dersin: cemalime bak!
Bazısına dersin: günahtır, yasak!
Bazısına İblis olur, görünün,
Bazısına dersin: her sıfatım hak.
Kulların neylesin, kolay çıkılmaz,
Yüzlerin ateştir, dönüp bakılmaz;
Derya benim! deyi davet edersin,
Erciyes dağısın, kolay akılmaz.
Biliriz, bozulmaz, budur usulün,
Acep ne eylesin, bilmiyor kulun…
Akılla fikri de terk etmeyince,
Kimseye bilinmez Güzelim, yolun.
Yalınız gidene olur bataklık,
Dört yanın güneştir, yine karanlık;
Adem’i bulup da secde edene,
Kıyametten evvel her kapın açık.
Yüzün görünmüyor kul yanmayınca,
Birçok sene orda dolanmayınca;
Bu (İsmail Emre) helâk olurdu,
Seni görüp candan usanmayınca.
Göründün, dirilttin, bir daha ölmez,
Senden gayrisini unuttu, bilmez;
Bu hale erince, candan habersiz,
Ebedî terk etti, kendine gelmez.
1.3.950