Hasretin ateşi, beni dağladı,

Enginli, yüksekli, Namrun’un dağı,
Ninni deyim, uyu, ey nazlı kuzum!
0

Hasretin ateşi, beni dağladı,
Yüzlerim güldü de, kalbim ağladı;
Oturduğum yerden, adım atamam,
Düşünürüm, hülyân, beni bağladı.

Hiç târîf edemem, eğer sorsalar,
Yüzüme, gözüme, taşlar vursalar;
Şedit bir ateştir, durmadan yakar,
Tekrar atılırım, hep ayırsalar.

Nereden rastgeldi, bu hâller bize?
Hâlimiz görülmez, ışıklı göze;
İçin için yanar, bilirim, sönmez,
(Emre) atılırsa (Yedi Deniz)e. (1)

Zapteden: İli Akgül
Namrun, Saat:9.10

(1) “Atılırsa”, Adana ağzında “atılsa da” anlamında kullanılıyor. 27.7.1957