Hangi can değer sana,
O, senin gibi yana…
Sana aferin (Emre)!
Teslim oldun Sübhan’a.
Öğrendiklerin: ilim;
Söylüyor daim dilim;
İlimden hâle geçtin,
Sahibine et teslim.
Mutlak gerek birine,
Bilir, gider pîrine…
Özü daim aşka ver,
Dostun yüzü görüne.
Sen seyreyle her zaman,
Senindir daim Cânân;
Benliğini affeder;
Senin Cânânın Rahman.
Aşktan olur görülüş;
Oldu, Dost ile görüş! (1)
Yılda bir gez görülür;
Uyanıklara o düş.
Yandık, edelim düğün,
Kalbimizden doğdu gün;
Bizim bu ateşimiz,
Bu dünyaya olsun ün.
Bu kemâlât yaklaştı,
Varlıklar benden kaçtı;
Bu bizden doğan ilim,
Nice gözleri açtı.
Avrupa, Amerika
Âşık oldular Hakka;
Bizi tanıyacaklar
Asya ile Afrika.
İlmimiz yayılacak,
Hep hatır sayılacak;
Bu bizdeki kuvvetten
Bütün dünya yılacak.
Bizden doğdu bu âlem,
Bilenler çekmez elem;
Aşktan yararlana,
(Emre) sürecek merhem.
(1) Dostu görmek ancak aşka düşmekle olabilir; işte o da oldu, haydi artık Dostla görüş! 10.6.1944