Hak bize aşkını vere,
Hakkı sever daim Emre,
Daim aşktan yanar gider,
Kanadını gere gere.
Söyledik Dost dilinden,
Biz geldik hem elinden,
Kulakları duyanlar,
Geçer kibri keninden.
Siper alır teninden,
Her daim saklı senden,
Eğer duymak Istersen,
O Dost söyledi benden.
Uyan gafletten uyan,
Bizdeki renge boyan,
Bizde bir ateş yanar,
Âşık isen yan da yan.
Söyledi seni yaradan,
Bu ses gelir yaradan,
Her yanda âşikârken,
Seni görmezler neden?
Sen söylersin sözümden,
Gören sensin gözümden,
Ateşinde yanınca;
Kara getti yüzümden.
Dediler kurb-î sultan,
Bil ki ateş-î sûzan,
Bu ateşte yananın,
Daim olur gözü kan.
Mutlaka kokar yanan,
Aman sözüme inan,
Sözü deyen ben değil,
Dilimden söyler Cânân.
Seda gelir dört yandan,
Çekiliyor bu candan..
Dost yüzünü görmek için,
Vazgeçmeli dermandan..
Fakat bu nefis yaman,
Perde çeker her zaman,
Perdeyi yırtmak için,
Emre Allah’a dayan.