Gün gelir nice nice,
Her gün yerine göçe…
Hâlimiz Dost hâlidir,
Bizlerden niye geçe…
Her daim eder devam,
Günbegün ediyor zam;
Bu gelen Hak hâline
Feda olsun her âzam.
Ölüp toprak olmadan,
Gözlerine dolmadan,
Bu haller zuhur etmez
Dilberimi bulmadan.
Ezelden budur usûl,
Bülbülü öttürür gül;
Onun için âşıktır,
Durmaz çağırır bülbül.
Bak bülbül ahvaline:
Öter, konmaz dalına;
Karşıdan feryad eder,
Düşmez “diken hâli”ne.
Gül ile biter diken,
Gülden evel görüken; (1)
Dikene razı olur
Gül için hasret çeken.
Âşık, dikene bakmaz,
Gül aşkını bırakmaz;
Dikenin ateşini
Alıp gönlünde yakmaz.
Düşen gül hevesine,
Diken onun nesine…
Daima kulak verir
Âşık, bülbül sesine.
Âşıka eder nağme,
Nasıl anlatsam, kime?..
(Emre) kıymetli sözü
Aşksız olana deme.
(1) Görükmek = gözükmek. 3.2.1945