Gönlümü ettin derya,
Seyredin doya doya…
Yananlardan görünür,
Mecnun olana Leylâ.
Âşık eyledin Leylâm!
Senden göründü Mevlâm;
Bu yolda yanmak lâzım,
Böyle kurulmuş nizam.
Evvelâ lâzım cünûn,
Leylâya lâyık Mecnun;
Leylâyı bulan yürek,
Mutlak olmalıdır hûn.
O Leylâ, girer kana,
Leylâ lâyıktır ona.
Leylâya âşıklara
Aşk şarabını suna.
O görür olur sarhoş
Alır, içer, olur hoş…
Bu sözü âşık anlar,
Bilmiyenler sanır boş.
Leylâyı gördü Ferhad,
Dağı deldi katbekat;
Leylâya âşık olan,
Feda etmeli hayat.
Leylâ idi Züheyla,
Gören gözden kan aka;
İki gözünden oldu,
Yusufa baka baka.
Göründü her âşıka,
Leylâ götürdü Hakka;
(Emre) bakıp görünce.
Karıştı hep toprağa.
14.2.1944