Gönlüm seni arar, hep geze geze,
Dolanır da, bulur, varıp (Merkez)e;
Yuva olmuş âdem, secdegâhsın sen,
Dönerek ederim, (Sevgili Göz)e.
Gözünle görürüm, hayrân olarak,
Hiçbir gizli kalmaz, olurlar çıplak;
Kulağım sadânı, durmadan dinler,
Zerreler bağırır, durmaz, (Enelhak!)
Acep hangi yanı, tutayım kıble?
Seninle doludur, felek, gök kubbe;
Karârım kalmıyor, gizleyim dersem,
Çok kerre bozuldu, eyledim tövbe.
Göründün, öğrettin, çok gizli ilim,
Zaptedemez oldu, söyleyen dilim;
Görünce, kalmadı, zerre irâdem,
Aklımı, fikrimi, sen aldın teslim.
Îman küfür oldu, küfürler îman,
Bilip inanınca, halloldu güman;
Bilmem nere gitti, zamanla ömür?
(Nokta-i Vâhid)dir, hepisi bir ân.
Gözümün içinde, yakınla uzak,
Her taraf düzlendi, yüksekle alçak;
Gece ile gündüz, bir görünüyor,
(Emre)nin gözüne, dâimî berrak.
Zapteden: Fuzûle Emre
Saat: 7.05
5.9.1954