Giden kimdir, gelen kimdir?

Bakıyor melûl melûl,
Aklıma düşünce, ala tutuldum,
0

Giden kimdir, gelen kimdir?
Bu esrârı bilen kimdir?
Mekân-etmiş her gözleri,
Yok olup da ölen kimdir?

Yârab! ne tatlı bu (Yokluk)…
Oradan doğuyor (Ufuk);
Cana ateşi düşerse,
Senden başka kimseler yok.

Güllere bürünür her yan,
Orda fânî olur insan;
Gaflet ile görünmüyor,
Uyan hey gözlerim, uyan!

Acep bu hâl ile nola?
Gine ettin sen istilâ;
Taksîm-ettin sen de seni,
Sana doğru dönen kula.

Sen onları ettin diri,
Evliyâlar, Peygamberi;
(Yetmişiki Fırka) derler,
Bildik: âdemdeki deri.

Yeter artık, yüzünü aç,
Seni seven, etsin mîraç;
Derler: (Mekke, Medine’de);
Anladıysak: (İnsan)da Hac.

Onun kalbi Beytullahtır,
İçinde duran, Allahtır;
(Mûtû kable en temûtû!);
(Emre)! anla, bu, felâhtır.

Zapteden: Kadriye Darendeli.
Namrun, Saat:23.30

24.6.1960