Genç iken almıştım, (Yâr)dan yarayı,
İyi olmak bilmez, sevdi Mevlâyı;
Güneşi gözüme, o yerleştirdi,
Doğsa, kimse görmez, semâda Ay’ı.
Eğer güneş doğsa, görünmez yıldız,
Bu hâlin yanında, âlimler âciz;
Işıkların şâhı, ateş değil mi?
Aşk dahî böyledir, kalır yalınız.
Kelâma, hurûfa, yok ihtiyâcı,
Ondan gıdâ alır, ilim ağacı;
Yaktığı yaraya, tabip bulunmaz,
Tekrar yakmak olur, yine ilâcı.
Onun için döner, âşıklar, yönü,
Hesâb edemezler, ay ile günü;
Bu (Emre)nin kalbi, ordan tutuştu,
Yaralıdır, çıkar, her dâim ünü.
Zapteden: Fevziye Kutlular.
Saat:11.00
22.11.1955