Gel, yak bizi, et ferah,
Sana âşıkım, Allah!
Gönlüm yarayla doldu,
Derman isterim Cerrah!
Acep olur mu nasip?
Her yanlara o sahip;
Bu aşktan ayrı değil,
Aşksız gözlerden gaip. (1)
Âşık olanlar görür,
Aşka yanan, görülür; (2)
Eğer gördiysen deme,
Söyliyen, bed görülür.
Gördiysen iyi gizle,
İyi sahip ol dile;
Assalar, haber vermem,
Gezerim o Dost ile.
Onu görür: kim yanık,
Can gözleri uyanık.
Bu aşka tutulanın
Gözünde yok karanlık.
O görür baka baka,
Gözü garkolmuş şavka;
Şavk ehline lâyıktır,
Çünkü âşıktır Hakka.
O yanar, hiç ayrılmaz,
Kılar onunla namaz;
Her daim Dosta bakar,
Dinlemez başka avaz.
Olduk bu halden memnun,
O Leylâ, etti Mecnun,
Âşikâr etme (Emre),
Aşkın gizlediği: “Nûn”.
(1) Aşksız gözler onu göremez.
(2) Aşka yanan kimse halinden belli olur. 16.1.1944