Geçer her gün, bir türlü,
Dirilir, olur ölü;
Âşıkın Mâşûkası,
Mekân eder gönülü.
Oradan eder seyran,
Görenler olur hayran;
Aynadır görünüşü,
Tebdil olur o her an.
Bazı görünür Rahman,
Bazı görünür Şeytan;
Ordan alır gıdayı,
Nafaka olarak can.
Oradan olur zâhir,
Bazı verir penzehir;
Yılan olarak giden,
Gıdayı alır zehir.
Oradan damlıyor kan,
Alana olur ihsan;
Balık ağzına düşse,
Büyür de olur mercan..
Çıkarsa, bulur kıymet,
Ordan alınır hayat;
Ehli dünya alırsa,
Tamahı eder murtad. (1)
Ordan varılır Hakka,
Ordan varılır zevka;
(Emre)! bak, ihsan olur.
Eğer olursa sehâ. (2)
(1) Tamah kelimesi, burada, tamahkâr sıfatı yerinde kullanılmıştır. O mercanı, dünyaya tapan tamahkârlar alırsa, bu mercan onları mürted eder.
(2) Sehâ = cömertlik.
Doğuş tarihi: Saat: 22.00
10.1.1951