Ey Yaradan, ey Yaradan!
Nefsim vurdu, doldurdu kan..
Nice Veliyyullah çekti,
Kalbe açılan yaradan…
Zalim oldu birçok mazlum,
Merhametten oldu mahrum;
Nefse esir olanlara,
Kanunundur, demez: kulum!
Niçin böyle ettin karar?
Vicdanı yok, eder zarar; (1)
Aşkta fânî olmuş iken,
O zalim, ettirir inkâr.
Bizler nasıl olalım has?
Zalim, yapmış gönüle pas..
Sensin Âdil, sensin Hâkim,
Kimseye etmenğ (2) iltimas.
Yalvarırız yine sana,
Aman fırsat verme ona;
Nice peygamber aldandı,
Nefis denen o Şeytana…
Senin elinde kurtarmak,
Yine sensin kurtaracak…
(Kur’an)dan çok söz işittik,
Lutfeyledin, dedin: yasak!
Sen yakınsın duyanlara,
Duyanlara, uyanlara;
Durmaz, Cibril ilân eder,
Kanununu, her yanlara.
Ben suçluyum, bana hitap;
Suâle veremem cevap;
Yalvarırım sen Rahmana:
Önüme çıkarma hesap.
Sen uyandır ben âcizi,
Uydum, gaibettim izi;
Sana isyan edenlerin,
Çeşit çeşit, döner benzi.
Bilirim ki böyle usul..
Olur muyum acep makbul?
Güvenirim, mutlak olur,
(Emre)nin dileği kabul.
Kullar mutlak eder isyan,
Uyanır da olur pişman;
Kimsenin kuvveti yoktur,
Affın coktur, senden gufran…
Kaydeden: Vasfiye Değirmenci Saat: 11.10
(1) Vicdanı olmıyan insan zarar eder.
(2) Etmenğ = etmezsin.
31.1.1951