Esrarlı deryâdır, görünür damla;
Bütün tecellîsi, verilmiş kula;
Her nereye dönsem, bakan kendisi;
Kulak açılırsa, diyor: Esselâ!
Gönül! bu gafletten, dinle de uyan,
Kendini terkeyle o renge boyan;
Bu gözün içinde vardır bir gören,
Eğer o bakarsa, görünür ayân.
Nasıl bir Tevhiddir, görünür kesret…
Aşkına tutul da, sen sonra seyret;
Öyle bir devrandır, döner durmadan,
İçinden çıkana, edilir himmet.
Kimselerden olmaz, anca Mâbuttan;
Onun eylediği, tükenmez, ihsan;
Senden evvel geldi, gitti geriye,
(Emre)! seni bekler, yine o Vatan.
Zapteden: Fuzûle Tezcan
Saat:9.30
20.3.1957