Ebedî vatandır, kandan temeli,
İçinde yaşatmak, dâim emeli;
Kendini seveni, tutuyor eli;
Öyle bir Belde’dir, târîf edilmez.
İçine girenin, kalmaz kederi,
Onu siper eden, etinen deri;
Nûru İlâhîden, onun Dilberi;
Öyle bir Belde’dir, târîf edilmez.
Her dilden konuşur, bahçesi, bağı,
Lezzete garkeder, dâim dimağı;
Terennüm ediyor, yeşil yaprağı;
Öyle bir Belde’dir, târîf edilmez.
Yanına yaklaşsan, alır, götürür,
Gözleri açılır, girerse, mâzur;
Bütün âzâları, göz olur, görür;
Öyle bir Belde’dir târîf edilmez.
Her yerde âşikâr, gaayetle gizli,
Zerrelerden söyler, durmadan, dili;
Yıkılıp yok olmaz, durur ezelî,
Öyle bir Belde’dir, târîf edilmez.
Meyhânesi vardır, gözdür kadehi,
İçenin tükenir, bütün günâhı;
Ne doğup da batar, güneşi, mâhı;
Öyle bir Belde’dir, târîf edilmez.
Oradan çıkıyor, bütün ilimler,
Gaayetle sahîdir, bildirmek diler;
Gözünün bakışı, kalbleri deler;
Öyle bir Belde’dir, târîf edilmez.
Bu garip (Emre)nin, secdesi, Ona,
Gece gündüz eder, hep yana yana;
Kül olup karıştı, ölmedik cana;
Öyle bir Belde’dir, târîf edilmez.
Zapteden: Rûşen Mirici.
Saat:12.30
28.11.1955