Dost bana der; gel beri,
Sen çalış, kalma geri; (1)
Âşık ona derler ki,
Hiç kalmaya eseri.
Korkma, olmaz zararı,
Âşıklar bulur Yârı;
Biz çok sözler söyledik,
Biraz ibret al bari…
Arzu eden bizleri,
Secde etsin dizleri…
Seni görmek istiyen,
Unutsun her yüzleri.
Kim duyarsa haberi,
Hak ona der: gel beri!..
Her yandan görünürsün,
Mânidir sana deri.
Ateş içinden yürü,
Ey kan, gözümü bürü…
Âşık! gözlerini aç,
Allah sever mi körü…
Güzel kokar gülleri,
Uzak değil illeri;
O yüzü görenlerin
Gözden akar selleri.
Arzu koyma içeri,
Onlar yer canı, seri;
Dost yüzünü görenler,
Azmeder, dönmez geri.
Ateşte yansa deri,
Yıkanır, kalmaz kiri;
Kim bu yolda yanarsa,
Cânânı der: gel beri!..
Âşık bu yola gire,
Bu yolda canı vere…
Ahmed bir ateş yakmış,
(Emre) varıp üfüre…
(1) Bu doğuşta da kafiye orijinalliği var.