Ben-im dünyâ âcizi,
Bütün cehâlet izi;
Elimde yok bir kuvvet,
Bilir sanırlar bizi.
Gelmeyince bu ceryan,
Birşeye dönmez lisan;
Kara taşlar gibiyim,
İzin vermezse Rahman.
Dünyâyı görmez gözüm,
Kelâm söylemez sözüm;
Ben bir avuç toprağım,
Mevlâya teslim özüm,
Yoktur bende irâde,
Bu canı ettim fedâ;
Bir kelâm söyliyemem,
Etmez ise müsâde.
Haktır benden söyliyen,
Onunla dolu beden;
İçimde yanar ateş,
Siper eyliyor bu ten.
Bu acı, benden bana,
Söylerim yana yana;
Tıfıl yaşımdanberi,
Gözüm rasgeldi Ona.
Gönlümü aldı teslim,
Koymuyor beni sâlim;
Yetişmez (İrfâniyet),
Burada, âciz (İlim).
Haber veriyor (bakış),
Cana geçince yakış;
Yanılırsan sen, (Emre)!
(Gönül Bağı)na yapış.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:17.30
4.7.1960