Neyledi hayranımız,
Ateştir devranımız;
Yok oldu her vakitler;
Bakîdir her ânımız.
Nerdedir Âdem ata,
İsmi var kendi mevtâ;
Yok oldu bütün ilim;
Anlaşıldı bir nokta.
Nereye gitti kelâm,
Tükendi kaldı Mevlâm;
Sözler gaip olunca,
Zuhûr eyledi ilham.
Şimdi gözler konuşur,
Bir oldu sükut meşhur;
Ayna oldu her zerre,
Vücudu yok bir mensur.
Sende kaldı bir ziyâ,
Benzemez güne aya;
Kendi kendine bakar,
Kendisi doya doya.
Anlatılmaz münkîre,
Gösterilir mi köre;
Bilmem (Emre)! ne oldu,
O yüzü göre göre.
Zapteden: Fuzule Tezcan, Suzan Köymen
2.09.1968 sa: 9.12
Not: Bu doğuş Emre’nin torunu Yavuz Tezcan oynarken doğmuştur.