(Emre)! Bir hâl lâzım kâmil olana,
Hâl-i istiğrakta dâim kalana;
Kulağını vermez, hem de dinlemez,
Beşerden söylenen kirli yalana.
Derler: (Kurb-u Sultân, Âteş-i Sûzân);
Onların gözüne her şeyler ayân;
Afları çoktur ya, kanunu budur:
Kirli bakar isen, olur bir harman.
Üstüne yıkılır, kurtulması zor;
Onlara yutturan, bulamaz huzûr;
Onların görgüsü: Güneş misâli;
Kirli seyredenler, olur bir mâzûr.
Dilinden söyliyen, dâimâ Haktır,
Kulak vermiyenler, mutlak, ahmaktır;
Bedenleri: (Kürsü), gözleri (Rahman),
Ruhları (İsâ)dır, dışı topraktır.
Her şeyi görürler; sanki bir alîl;
Kalbleri hazîne; sanki bir zelîl;
(Yıkılmaz hicaz)dır gözünden gören,
Tavâf edenlere, hâlleri delîl.
(Emre)! Görmek için, gözlerini aç,
Etmek ister isen, onlar, olmuş Haç;
Gökte arar iken, yerde bulursan,
O vakit edersin, işte bu Mîrac.
Zapteden: Ayşe Emre
sa : 16:52
Fatih: 16.06.1968