Can içinde açar gül,
Onun köküdür gönül;
Koklaması gaayet zor:
Etmek lâzım tenezzül.
Mekân olmadan, toprak,
Olmadan ona yaprak;
Kişi, Mansûr olmadan,
Hiç diyemez Enelhak!
Söylese küfür olur,
Benlikler eder zuhûr;
Eğer duysa kulağı, (1)
Gelir yakalar gurûr.
Bu hâl, çok muhâtara,
Çok yüzü, eder kara;
(Emre)! sen ol uyanık,
Çabuk sığın Gaffâra.
Zapteden: Günay Uçkan, Orhan Batur
sa: 13:57
16.11.1967
(1) Bir mürşit konuşurken söylediği sözleri kendi kulağı işitiyorsa, yani mürşit kendinden geçip Allah’ta fânî olmamışsa, o sözlerde kendi aklı ve nefsi karışıktır.