Ne çabuk eskiyor verdiği vücut..
Edemez oluyor toprağa sücut;
Her gelen gidiyor yeri bilinmez,
Sadece kalıyor yaradan mevcut.
Gidenler gelmiyor yeri bilinmez,
Dâima berâber, beri bilinmez;
Topraklar altına yatıp çürüyor,
Eti ile kemik, deri bilinmez.
Gelenler doğuyor, dönmüyor dili,
Yazmak ister ise tutmuyor eli;
Ne sırdır ki Yârab, neylesin beşer,
Dâim anlatana diyorlar: deli.
Göz ile söylenir, hâl lisânıdır,
Anlamıyanların, hep noksânıdır;
Nerede çıkarsa sadâdır, Rabdan,
Kesret işitene, adı sanıdır.
Her gözden seyreden, bakıyor bize,
Fir’âtını koymuş, bakıyor, göze;
(Emre)! bir güneştir, doğup da batmaz,
Ziyâsını vurur her gülen yüze.
Zapteden: Halil Emre, Suzan Köymen, Naciye Özhatay
sa: 16:45
07.09.1967