Kim almıştır bu dünyâdan sefâyı?
Halâs-etmez, dâim yapar cefâyı;
Bir kuş gibi, kalbe koymuş hafâyı,
Gözünü aç, ibret olsun, gül gönül!
Kendisidir bu dünyânın sâhibi,
Doğru söyler (Hak Dîni)nin (Habîb)i,
Dikilir mi, bak, kefenin bir cebi?
Gözünü aç, ibret olsun, gül gönül!
Ayıkmazsan, son deminde efgandır,
Uyandıran, diri kılan (İfan)dır;
(Kesret) değil, sırrı anla, (Bir Can)dır,
Gözünü aç, ibret olsun, gül gönül!
Bil: (Kanâat), hiç tükenmez hazîne;
Hâcet var mı bu çekilen hüzüne?
Defn-ederken, toprak korlar gözüne,
Gözünü aç, ibret olsun, gül gönül!
Merâk-etme, koruyacak: Allahtır,
İdrâk-eden: gam bilmedik ferahtır,
Her gecenin sonu, mutlak, sabahtır;
Gözünü aç, ibret olsun, gül gönül!
Onun için, bak, bu (Emre) hayrette,
Gözü yoktur dünyâ için izzette,
Garkolmuştur bütün âlem, himmette;
Gözünü aç, ibret olsun, gül gönül!
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:17.00
SON
Tarih Sırası Dışında Kalan
DOĞUŞLAR
17.3.1965