Nerelere gitti bunca doğuşlar?
Uçarken, dinlerdi, her uçan kuşlar;
Dünyâ bir yılandır, doğurur, yutar,
Hâk-ile yeksandır, tac giyen başlar.
Seni diri tutan başa güvenme,
Sayı ile geçen yaşa güvenme;
Yüzüne güler de, aldatır seni,
Gaafil iken giden hoşa, güvenme.
Dilinden söylüyor, dinle de uyan,
Her şeyi bırak da, Mevlâya dayan;
Adetsiz rejimler gelmiş de geçmiş,
Dünyânınn gözüne, olur mu ayân…
Bu sırr-ı ilâhî, kalbe görünür,
Perde ile bakan gözden bürünür;
Sen sakın güvenme hiçbir varlığa,
Nice hükümdarlar, yerde sürünür.
Dinleyip duyduğun, ibret değil mi?
Arkasına düşen, hasret değil mi?
Uzakta görünen su gibi, serap;
(Emre)! anladığın, hikmet değil mi?
Zapteden: Müncibe Görgün
Not: Adana- Tarsus yolunda ve otomobilde doğmuştur.
26.1.1965