Şükür sana Allahımız:
Bâkî kalır iştahımız;
Eğer gitsek ölü olup,
Dâim durur günâhımız.
Bizimledir bütün melek,
Kabûl-oldu cümle dilek;
Âşıklara yakışır mı
Nefse mağlûb-olup ölmek…
Hükmedip de olduk diri,
Aşktan kalmayız biz geri:
Mahkûm-olan nasıl görür
Ebedî diri Rehberi…
Yaşıyoruz biz Onunla,
Ağzımızdan der essalâ;
(Rabbül’âlemînim!) demiş:
Şefkat eder bütün kula.
Dâim düşünür iyilik,
Her kuvvete odur mâlik;
Gözleri âmâ olanlar,
Görüp de, olmaz sâlik.
Ayrılmayız arı gibi,
Yaradanın yâri gibi;
Yüzlerimiz, şükür, ağdır,
Yüksek dağın karı gibi.
(Emre) sever onun içun,
Seyredince, oldu mecnun;
Gözü gözüne karıştı;
Bu sevgiye olur mu son?
Zapteden: M. Görgün.
Mersin, Saat:14.00
5.12.1964