Bakarsın Mânâ Gözlüm!
Kokarsın, Solmaz Gülüm!
Seni seyrân-edince,
Yaklaşmaz-olur ölüm.
Bilinir ebediyyet,
Anlaşılır tam niyet;
Gark-olur zevkler ile.
Lûtuf olur, eziyet.
Bir olur bütün millet,
Âlemi eder ziynet;
Yanar, biter cehennem,
Sâdece kalır cennet.
Yakına gelir mahşer,
Melek olur, her beşer;
Olur iki pâre, Ay,
Gelir, kucağa düşer.
Onlar, birdaha batmaz,
Varıp, yerinde yatmaz;
(Emre), etti can teslîm,
Ölüp, toprağa atmaz.
Nurda, olmaz karanlık,
Görene, dâim açık;
Gönül! bu dünyâdan geç,
Seni mest-etmiş, ayık!
Zapteden: M. Görgün.
Namrun, Saat: 21.40
13.7.1964