Gark-olunca biz Hakka,
Olduk Zümrüdüankaa;
Değiliz baca kuşu, (X)
Konamayız alçağa.
Göz şâhıdır yuvamız,
Yok-oldu mâsivâmız;
Yaradan vekîl-oldu,
Kalmadı bir dâvâmız.
Söylüyor dilimizden,
Yazıyor elimizden;
Sönmüştür yedi tamu,
Akan göz selimizden.
Güler yüzümüz, dâim,
Okutur durmaz, ilim;
Çok şükür, nefs-elinden,
Aşk, geldi, etti sâlim.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:21.50
(X) Bu doğuşları söyliyen Kudret, bir zamanlar da Mevlânâ’nın ağzından şu beyti söylemişti:
İmrûz menem Ahmed,
Nî Ahmed-i pârîne,
İmrûz menem Ankaa
Nî murgak-i bâçîne. 4.2.1964