Ey kudretler sâhibi Hak!
Sığındık, yüzümüze bak;
Mâdemki kalb, senin evin,
Gönlümüzü sen et alçak.
Tutturma sen bir dalına,
Harâb-olacak malına;
Gözümüze eyle hedef,
Seyredelim cemâline.
Ordan bulalım selâmet,
Anladık ki, senden himmet;
Tefekkür eyliyen kullar,
Her şeylere eder minnet.
Boyunları eğri durur,
Olmaz onlarda hiç gurur;
Bütün ışık topraktandır,
Seyreden yüzlere vurur.
Tenezzülde olmaz azap,
Allah, bize eder hitap;
(Emre) okumak istedi,
(Âdem yüzü) oldu Kitap.
Neler okuyor oradan…
Nasîb-eyledi Yaradan;
Dilinden söyliyen: Kendi;
Anladı, çıktı aradan.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:19.10
4.2.1964