Aşk-olmazsa neyleyim ben…
İstersen söyletirsin sen;
Cümle kuvvet hep senindir,
Taş gibidir, neyler beden.
Mahkûmdur verdiğin huya,
(Hâl) vermezsen, olur kaya;
Zehirdir bütün ahlâklar,
Penzehirdir (aşk)la (hayâ).
Yârab! dâim isteriz biz,
Tükenip biter mi deniz?
Yolu görünmez göz ile,
Kalbden görülüyor o iz.
Bildik, senden imdâdımız,
Dimağımızda tadımız;
Rahmetler ile anılsın,
Öldükten sonra adımız.
Aklımız varsın (Mahşer)e,
Dolaşmasın burda şerre;
Senden sana haşr-et bizi,
Benzetme bizi beşere.
Dökülmiyen, eyle, sen, gül,
(Emre) ediyor tenezzül;
Ricâ eder, kabûl-eyle.
Senin ile dolsun gönül.
Nefsimize sen uydurma,
Kirli sesini duydurma;
Bize giydir nurdan gömlek,
Nâdân eliyle soydurma.
Zapteden: K. Gökçe, M. Görgün.
Saat:21.40
12.1.1964