Hak yaratmış bunu nâdir;
Çünkü herşeylere kaadir;
Cümle emir senden iken,
Bu çekilen azap nedir?
Bu muvakkat can için mi?
Lûtuf ve ihsân için mi?
Ömür, geçer yeller gibi,
Birşey değmez ân için mi?
Sen sığarsın her kalblere,
Geziyorsun göre göre;
(Men lem-yezuk, lem-ya’rif) dir.
Bize tattır sen, bir zerre.
Yalvarırız, eyle ferah,
Hışm-etme, olalım iflâh;
Rahmet, senden erişmezse,
Nefisten bulunmaz felâh.
Demedin mi bize: kulum!
Bu nefis, etmesin zulüm;
Dâimâ yalvarır (Emre),
Beşer bilmez, sana mâlûm.
Dillerde anılır adın,
Dimâğlarda gezer tadın;
Sığınıp, senden isteriz;
Ver, tükendi mi imdâdın?
Kusurlarımıza bakma,
Nedâmet nârına yakma;
Her (Emre)ler helâk-olur,
Sen bizi bize bırakma.
Zapteden: M. Görgün.
Saat:18.40
9.12.1963