Aklıma gelince, olurum meczup,
Lûtfundan alırım, gizlice mektup;
Dışından görülür, zelilden zelîl,
Zamânı gelince, cihâna, kutup.
Darda kalanlara, ederim imdat,
O vakıt bendendir, veririm hayat;
Dem gelir, olurum toprakla toprak,
Ayaklar-altında ederim feryat.
Mânevî kuvvetin usûlü budur,
Hakkın gizlendiği gönülü, budur;
Öyle bir deryâyım, görünür damla,
Zerrelerle birdir, hep, küllü budur.
Beşere verilen idrâk yeter mi?
Ateş yanmayınca, duman tüter mi?
Tohumun benliği, toprak-altında
Çürüyüp gitmeden, aslaa, biter mi?
Nurdan bir ağaçtır, meyvası: âdem;
Zümrüdüankaa’nın yuvası: âdem;
Bakarsın, her yerde olmuş bir mahkûm,
Cümle hukukların dâvâsı: âdem.
Benliğim bitince, söylüyor dilim,
Kalblerden okunur, böyle bir ilim;
(Emre) anlayınca bütün varlığı,
Sâhibini buldu, eyledi teslîm.
Zapteden: M. Görgün.
Saat:16.40
6.12.1963