Durmaz döner devrânımız,
Kalb-iledir seyrânımız;
Gam ile gussa göremez
Âşık-olup hayrânımız.
Dâimâ, o olur ferah’
Nefs-elinden bulur felâh;
Uçmaktan kapı açılır,
Onu dâvet eder İlâh.
Seyir eder Hudâsını;
Gözden verir gıdâsını;
Sözsüz ve kulaksız duyar,
Tanrı, dinler sadasını.
Oturtturur sarayına,
Kaftanı biçer boyuna;
(Emre), – oldu Şakkulkamer-
Bakmaz semânın ayına.
Çünkü onlar eder üfûl,
Böyle kurulmuştur usûl;
Adetsiz güneş saklıyor
Dosta teslîm-olan gönül.
Zapteden: M. Görgün.
Namrun, Saat:22.00
14.8.1963