Gözlerin açılsa, atıyor şafak,
Nurlara belenir, taş-ile toprak;
Ay ile güneşe, zıyâ veriyor,
Gülerek bakarsak, o iki yanak.
Gıdâlar geliyor, açan güllere,
Neş’e veriliyor, her bülbüllere;
Sarayı kurup da, Sensin oturan,
Yıkılıp da harap, bu gönüllere.
Sevip de yakarsın, kaanun mudur bu?
Akıllar anlamaz oyun mudur bu?
Yetişen meyvalar, yere eğilir,
Sana secde eden boyun mudur bu?
Belânın ardında: bala benziyor;
Kalblerden kalblere yola benziyor;
Bütün kuvvet, kudret, elinde iken,
Zâlime satılmış kula benziyor.
Bu nasıl tılısım: idrâki zordur,
İçinden çıkılmaz, böyle huzûrdur;
(Emre)nin dilinden, söyliyen: Kendi;
Bakıp da görmiyen, mutlak mâzurdur. (1)
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:18.00
(1) Mâzur = Kör. 13.2.1963