Nasıl metheylesin dil…
Kokar, sanki karanfil;
Gözü ile konuşur,
Târîf-eyliyen Âdil.
Kelâma gelmez mânâ,
Duyulur yana yana;
Aşkın yürüdüğü yol,
Ebedî ermez sona.
Ona tutulan, doymaz,
Gaafil akıla uymaz;
Kalbden kalbe konuşan,
Harf-ile sözü duymaz.
Alır bitmez lezzeti,
Yıkılmadık devleti;
Dıştan görünür zelîl,
Kula olmaz minneti.
Tâbi’ olur kurt, kuşlar,
İtâat-eder başlar;
Gelip bastırınca zevk,
Gözünden akar yaşlar.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:12.00
31.11.1962