Aşkın eyliyor neler…
Sevdiği kalbi deler;
Olmayan gönül: tamu;
Tâbi’ olanlar güler.
Halâs-eder zindandan,
Şerri olan Şeytandan;
Tutulan, ayrılır mı,
Rahmeyliyen Rahmandan?
Bize nasîbetti Hak,
Gönlümüz oldu Uçmak;
Biz nazar-eyleyince,
Dünyâdan kalktı tuzak.
Göründü her yolumuz,
Çözüldü bütün rumuz;
Şükür, bağlı değildir
Seni saran kolumuz.
Her sır, oldu âşikâr,
Bu imiş ebedi kâr;
(Emre) açtı yüzünü,
Kâfirler, eder inkâr.
Odur dâim görüken,
Güldür, değildir diken;
Nefse uyan görür mü
Kalb gözleri kör iken?
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:13.00
17.10.1962