Açıldı bâdisabâhım,
Lûtfeyledi o Allahım;
Her yüzlerden güneş doğdu,
Bakan gözlerde bir şâhım.
Mülk benimdir, mal benimdir,
Tecellîde hâl benimdir;
Nazarım, oldu bir arı,
Peteklerde bal benimdir.
Her vücutta baş benimdir,
(Kaabe Kavseyn) kaş benimdir
Dururum. oldum Süleyman,
Yüzüğünde kaş benimdir.
Benim Hükmeyleyen Hâtem!
Emrimde tamu cehennem;
Beşerlikten ben kurtuldum,
Şimdi ben’im (insan), (âdem)!
Bana secde eder melek,
Sayısı olmayan felek;
(Emre) kendinden geçince,
Nasîboldu ona, görmek.
Bakıp alır gıdâsını,
Sever, görür edâsını;
Kırıldı putlar, gönlünden,
Oturtturdu Hudâsını.
Ayrılmamasını ister,
Ona teslîm-oldu bu ser;
(Emre) bir şeyi severse,
Çok nazlıdır, çünkü, küser.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:12.00
31.8.1962