Karanfil oymak oymak…
Olur mu sana doymak…
Cihan, olmuş bir ışık,
Lâyık mıdır uyumak?
Bilen, olmuş bir fener,
Anlaşılmış her hüner;
Nice ay, nice güneş
Onun emrinde döner.
Yoktur onun âmiri,
Görünüyor eseri;
Nerede, gelen, giden?
Onlar dâimâ diri.
Saklıyor bedenleri,
(Dört Unsur)dan tenleri;
Bakışı tâyîn-eder
Gelip de gidenleri.
Gözlerden seyrân-eder,
Göreni hayrân-eder;
Kim ki teslîm-olursa,
Sırları üryân-eder.
Bir can verir, ölümsüz,
Her şeylere bakan göz;
(Emre) anlatır, dinler
Kendinden kendine, söz.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:12.20
29.8.1962