Beni seyredince, o baygın gözün,
Kendimi kaybedip, tutuyor hüzün;
Bir ala düşürüp, meftûn-ediyor,
Kalbleri ışıtan, gün gibi yüzün.
Güllere benziyor, iki yanağın,
(Felak)ı söylüyor, çifte dudağın;
Devr-eden feleği, dönderip durur,
Semâyı kaldıran senin ayağın.
Nice esrâr saklar… diyorlar: (kafa),
(Zümrüd)ü besleyen, (Cebel-i Kaaf)a:
Kuru ile yaşlar, tamamdır sende,
Hazreti Muhammed, Kur’ân Mushafa.
(Cemâl)i arayan, hep senden arar,
Eğer anlasalar, gelip de sorar;
Candan geçmeyince, hiç bozulur mu
Sırları saklayan, o Büyük Esrâr?
Anlayınca (Emre), hâdim olmuştur,
Kendini kaybedip, sonra bulmuştur;
Ehli-gaflet olan, tutabilir mi?
Bâlâlarda gezer, böyle bir kuştur.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat: ?
21.8.1962